راستخواه: ساخت نیروگاه کوچک صرفه اقتصادی ندارد
تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۵۰۱۲۰
رییس پیشین نظام ایمنی هستهای کشور با اشاره به اعلام سازمان انرژی اتمی مبنی بر آغاز احداث نیروگاه 300 مگاواتی در دارخوین گفت: گرچه دانش هستهای در کشور توسعه بسیار زیادی داشته و مراکز علمی، دانشگاهی و تحقیقاتی، قدمهای بسیار بزرگی برداشتهاند اما موفقیت در انجام چنین پروژههایی، نیاز به همکاری و تعامل بینالمللی نزدیک دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش ایران اکونومیست، عملیات احداث نیروگاه ۳۰۰ مگاواتی «کارون» روز شنبه هفته جاری با حضور رییس سازمان انرژی اتمی در شهرستان دارخوین از توابع شهرستان شادگان در استان خوزستان آغاز شد.
پیش از انقلاب قرار بود در محل تعیین شده برای احداث نیروگاه مذکور، دو نیروگاه با قدرت 900 مگاوات با مشارکت فرانسویها احداث شود. قرار بود اوایل دهه 60 شمسی این نیروگاهها راهاندازی شوند اما تحولات سیاسی مانع از اتمام این پروژه شد و فرانسویها قرارداد را لغو کردند. چند سال بعد ایران سعی کرد با مشارکت چین این نیروگاه را احداث کند اما چین هم از حضور در این پروژه امتناع کرد. در سال 1386 ایران با اتکا به توان داخلی سعی کرد تا طراحی اولیه و تفصیلی نیروگاه 360 مگاواتی دارخوین را انجام دهد اما این تلاش هم بینتیجه ماند. در تلاشی دیگر سازمان انرژی اتمی قصد دارد نیروگاهی 300 مگاواتی را در منطقه دارخوین و این بار به نام "کارون" که از قبل انقلاب برای ساخت نیروگاههای اتمی مکانیابی شده است را با توان داخلی احداث کند.
گفته شده است، نیروگاه اتمی «کارون» از نوع آب سبک تحت فشار (PWR) با ظرفیت تولید برق ۳۰۰ مگاوات در زمینی به مساحت تقریبی ۵۰ هکتار در مجاورت رود کارون در نزدیکی شهر دارخوین احداث خواهد شد. نیروگاههای آب سبک تحت فشار، رایجترین نیروگاههای اتمی در سطح جهان هستند که از آب سبک به عنوان خنک کننده و کند کننده بهره میگیرند و سوخت این نوع راکتورها از نوع اکسید اورانیوم و تا غنای ۵ درصد است. همه نیروگاههای اتمی از نوع "قدرت" هستند که تقسیم به کوچک و متوسط، Medium & Small و بزرگ Large scale تقسیم میشوند. همچنین زمان تقریبی اجرای این طرح ۸ سال پیشبینی شده است.
سازمان انرژی اتمی اعلام کرده است که کار ساخت این نیروگاه با استفاده از حداکثر توانمندی داخلی کشور در حوزههای طراحی، تامین تجهیزات و احداث اجرا و به بهرهبرداری میرسد. همچنین برآورد مالی اجرای این طرح حدود ۲ میلیارد دلار است.
ناصر راستخواه، رییس پیشین نظام ایمنی هستهای کشور و معاون وقت سازمان انرژی اتمی در گفتوگو با ایران اکونومیست درباره تصمیم سازمان انرژی اتمی اتمی برای احداث نیروگاهی 300 مگاواتی در دارخوین با توجه به تحریمهای بینالمللی، موضوع ایمنی هستهای، تامین مالی و فنی آن، با بیان اینکه «اصولاً بنده به تحولات با دید مثبت نگاه میکنم و اگر کشور تصمیم به اینکار گرفته باشد، نشان از بالندگی و توان ملی در توسعه صنعت هستهای است» گفت: طرح چنین نیروگاههای اتمی (حدود ۳۵۰ مگاوات) از طبقه نیروگاههای متوسط محسوب میشود و تقریباً از اوایل طرح توسعه نیروگاههای هستهای، این نوع نیروگاهها به دلیل امکان مشارکت بیشتر ملی، از طرفداران زیادی برخوردار بود و موضوع آن در برنامههای توسعه ملی کشور نیز وجود داشته است.
وی درباره ابعاد مالی ساخت و راهاندازی این نوع نیروگاهها و اینکه برخی معتقدند این نیروگاهها صرفه اقتصادی ندارد؟ اظهار کرد: هزینه نسبی تمام شده این نیروگاهها، نسبت به نیروگاههای ۱۰۰۰ مگاواتی بسیار بالاتر است و تقریباً هیچ کشوری دیگر به دلیل نداشتن صرفه اقتصادی، ساخت این نوع نیروگاهها را دنبال نمیکند.
راستخواه با تاکید بر ضرورت توجه به مساله ایمنی در روند طراحی، ساخت و راهاندازی این نیروگاه که گفته شده است با توان داخلی ساخته خواهد شد گفت: مقوله "ایمنی"، شامل پارامترهای متعددی است که "امکانسنجی"، "قابلیت اعتماد" و "اطمینان" از آنجمله است.
وی گفت: شاید بسیار زود باشد که در این مرحله نسبت به ایمنی این طرح صحبت کرد، ولی لازم است شفافسازی طرح به درستی صورت گیرد و از توان خوب کشور در مطالعات طرح استفاده کرد.
رییس پیشین نظام ایمنی هستهای کشور در ادامه با بیان اینکه «ما از جزییات طرح و برنامه سازمان انرژی اتمی به طور جزیی مطلع نیستیم اما به طور کلی موضوعاتی وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرد» افزود: اینکه این طرح ادامه طرح قبلی است که از مشارکت طراح خارجی بهرهبرداری شده بوده، یا اینکه طراح داخلی وجود دارد؟ این موضوع در اخذ پروانه احداث بسیار مهم است که قطعاً دانش و اشراف کامل در مرکز نظام ایمنی هستهای وجود دارد.
وی ادامه داد: گرچه این نوع نیروگاهها، متوسط تلقی میشوند، اما باید ضوابط و استانداردهای نیروگاههای قدرت هستهای را تبعیت کنند.
راستخواه تاکید کرد: همچنین سوخت این نیروگاهها از نوع غنیشده با سطح پائین و از پیچیدگی خاص برخوردار بوده و اگر از شرکتهای خارجی دارای تکنولوژی تامین نشود، تهیه میله سوخت، مجتمع، انجام آزمایشهای خاص برای قرارگرفتن در قلب، بسیار پیچیده و زمانبر است. مهم است بدانیم که به دلیل عواقب پرتویی درون مرزی و برون مرزی نیروگاههای هستهای در شرایط حادثه، موضوع در سطح بینالمللی دارای حساسیت بسیار زیادی است؛ البته مرکز نظام ایمنی هستهای توجه کافی به موضوع دارد.
رییس پیشین نظام ایمنی هستهای کشور تصریح کرد: گرچه دانش هستهای در کشور توسعه بسیار زیادی داشته و مراکز علمی، دانشگاهی و تحقیقاتی، قدمهای بسیار بزرگی برداشتهاند و از طرف دیگر، ظرفیت فنی ـ مهندسی کشور نیز ارتقا یافته است اما موفقیت در انجام چنین پروژههایی، به همکاری و تعامل بینالمللی نزدیک نیاز دارد. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته نیز با وجود توانایی فنی، همواره نیازهای فنی دیگری وجود دارد که برای تامین آن به شرایط خوب بینالمللی نیاز است. نباید از خاطرمان برود که به دلیل تحریمهای ظالمانه، طرح نیروگاه هستهای بوشهر با چه تاخیرات و تحمیل هزینههای کلان روبرو شد.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: دارخوین
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: دارخوین نوع نیروگاه ها سازمان انرژی اتمی نیروگاه های اتمی نیروگاه ها احداث نیروگاه بین المللی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۵۰۱۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چین چهارمین سلاح قدرتمند خود را میسازد (+عکس)
چین در حال ساخت چهارمین ناو هواپیمابر خود است که این کشور را به دومین دارنده بزرگترین ناوگان ناوهای هواپیمابر پس از ایالات متحده تبدیل میکند. گزارشی در رسانه دولتی هنگ کنگ مدعی شده است که به زودی ساخت یک ناو هواپیمابر جدید چینی و جزییات فنی آن اعلام خواهد شد.
چهارمین ناو هواپیمابر چین ممکن است اولین کشتی هستهای این کشور نیز باشد، نقطه عطف مهمی در توسعه کشتی و پیشرفتی کلیدی برای اعزام توان دریایی چین به مناطقی دور از آبهای سرزمینی این کشور.
به گزارش روزیاتو، گزارشگری از شبکه دولتی Hong Kong Commercial Daily از یک آدمیرال نیروی دریایی چین و کمیسر سیاسی به نام یوان هواژی در مورد اینکه آیا ناو هواپیمابر جدید چین هستهای خواهد بود یا خیر و اینکه نام آن چه خواهد بود سوال کرد. هواژی با لبخندی گفت که به زودی اعلام خواهد شد.
همچنین او گفت که هیچ فشار و محدودیت فنی در ساخت ناوهای هواپیمابر جدید چین وجود نداشته و هیچ تاخیری در کار نخواهد بود. اگر چه این پاسخ به معنای یک «بله» قطعی نیست، اما چندین رسانه خبری چینی دیگر نیز این صحبتها را به نشانه تایید ساخت چهارمین ناو هواپیمابر چین تلقی کرده اند.
«کمیسر سیاسی» جایگاهی است که به طور ویژه برای اطمینان از اینکه نیروهای نظامی افکار سیاسی «صحیح»ی دریافت کنند و اینکه تفکرات سربازان مطابق به چیزی باشد که حکومت میخواهد، در ارتش چین ایجاد شده است و هیچ معادلی در کشورهای دیگر ندارد.
از آنجایی که تمام کار یوان این است که اطمینان یابد به مردم اطلاعات صحیح داده شده و شایعات ناخوشایند از بین بروند، به نظر میرسد که اگر قرار بود ناو هواپیمابر چهارمی در کار نباشد، وی چنین صحبتهایی را به زبان نمیآورد.
چین سه ناو هواپیمابر به نامهای لیائونینگ، شاندونگ و فوجیان دارد. لیائونینگ در ابتدا یک ناو هواپیمابر متعلق به شوروی بود، اما قبل از تکمیل ساختش، شوروی فروپاشید.
در سال ۱۹۹۸ بدنه ناتمام این ناو هواپیمابر به یک تاجر هنگ کنگی فروخته شد، کسی که هدف خود را تبدیل کردن آن به یک کازینو شناور اعلام کرده بود، اما لیائونینگ به نیروی دریایی ارتش آزادی بخش چین منتقل شد و در سال ۲۰۱۲ به عنوان یک ناو هواپیمابر به کار گرفته شد. لیائونینگ از رمپ اسکی کمتر کارآمد استفاده میکند در حالی که ناوهای مدرن از سیستم منجنیق برای به پرواز درآوردن و توقف هواپیماها در هنگام فرود روی عرشه استفاده میکنند.
شاندونگ که در سال ۲۰۱۹ به آب انداخته شد نیز از رمپ اسکی استفاده میکند و از صفر توسط چین ساخته شده تا تستی بر توانایی این کشور در ساخت این ناوها باشد. فوجیان نیز که به تازگی ساخت آن کامل شده، بدون رمپ اسکی ساخته شده و بر اساس گزارش ها، از سیستم منجنیقی مشابه سیستم EMALS روی ناو هواپیمابر آمریکایی کلاس فورد استفاده میکند.
هر کدام از ناوهای هواپیمابر چین به نقطه عطف جدیدی رسیده است، اما حتی جدیدترین آنها نیز از تکنولوژی مدرن ناوهای هواپیمابر عقبتر است: سیستم پیشرانه هسته ای. نیروی هستهای به ناوهای هواپیمابر بردی نامحدود را داده و به آنها اجازه میدهد هزاران کیلومتر سفر کرده و تنها به غذا و مهمات و آذوقه برای عملیاتهای نظامی نیاز دارد.
تا سال ۲۰۲۴، تنها ایالات متحده و فرانسه هستند که توانسته اند ناوهای هواپیمابر هستهای بسازند. اگر چین بخواهد از لحاظ فنی خود را به نیروی دریایی ایالات متحده برساند، ناوهای هواپیمابر هستهای یک دارایی حیاتی و ضروری هستند که باید داشته باشد.
چین به احتمال فراوان چندین فروند ناو هواپیمابر دیگر نیز خواهد ساخت. سه یا چهار ناو هواپیمابر به این معنا نیست که در هر لحظه همه آنها در دسترس باشند. ناوهای هواپیمابر نیز مانند دیگر کشتیهای جنگی، از ویژگی دیکتاتوری سه گانه رنج میبرد: به ازای هر ناو در دریا، یکی به ساحل بازگشته و سومی نیز یا در لنگرگاه خشک است یا برای سفر دریایی آماده میشود. این موضوع در عمل بدین معناست که برای هر سه ناو هواپیمابری که یک کشور دارد، تنها میتواند حضور یک فروند را در دریا در هر لحظه تضمین کند، در حالی که در شرایط اضطراری این تعداد میتواند به دو فروند افزایش یابد.
اگر چین مصمم باشد که خود را به جایگاهی برابر با نیروی دریایی چین برساند، باید به اندازه ناوگان اقیانوس اطلس آمریکا، ناو هواپیمابر بسازد. این بدان معناست که باید هفت ناو بسازد تا بتواند با ناوهای یو اس اس نیمیتز، وینسون، روزولت، لینکلن، واشنگتن، استنیس و ریگان برابری کند. با توجه به اینکه چین هنوز یک ناو هواپیمابر هستهای نیز نساخته است، کارخانجات کشتی سازی چین احتمالاً تا ۲۰ سال آینده همچنان در تلاش برای ساخت ناوهای هواپیمابر خواهند بود.
کانال عصر ایران در تلگرام